Pojęcie wypalenia zawodowego i zjawiska, które się na nie składają, są ciągle przedmiotem kontrowersji i dyskusji. Nie ulega wątpliwości, że wiele osób, przynajmniej okresowo, odczuwa demotywację i zmęczenie. Przyczyny tego zjawiska, udział czynników zewnętrznych (klimat, relacje, organizacja pracy) oraz wewnętrznych (poczucie sensu, wpływu, własnej wartości i przydatności), mogą być różne. Psycholodzy i psychiatrzy amerykańscy nie zdecydowali się na umieszczenie wypalenia jako odrębnej jednostki klinicznej. Specjaliści europejscy zdecydowali jednak odwrotnie.
Nie sposób uniknąć stresu. Przeciążenia, przeszkody, straty, spotykają i będą spotykały każdego z nas zarówno w życiu osobistym, rodzinnym, jak zawodowym i biznesowym. Studia nad „resilience”, zdolnością adaptacji do zmian i trudności wskazują, że osoby, które są gotowe:
- mierzyć się ze stresem „na bieżąco”,
- rozstrzygać czemu należy sprostać,
- mobilizować energię i podejmować działania,
- decydować jakim przeszkodom i trudnościom „zejść z drogi”,
- przekierowywać energię w stronę konstruktywnych rozwiązań, albo po prostu przyjąć co przychodzi;
unikają stresu przewlekłego. A ten dopiero może być przyczyną „wypalenia”.
